LIPOTROPIN 100mcg
AOD9604 jest fragmentem peptydowym C-końca lub domeny lipolitycznej hGH (hGH 177-191), z dodatkową resztą tyrozyny na N-końcu w celu stabilizacji. Eksperymenty in vitro i in vivo wykazały podobny wpływ AOD9604 i hGH na metabolizm lipidów, gdy są przewlekle stosowane u myszy. Co ciekawe, AOD9604 naśladuje wpływ hGH na metabolizm lipidów, bez efektów promujących wzrost lub procukrzycowych.
Dlaczego warto?
- Redukuje tkankę tłuszczową
- Zwiększa spalanie kalorii
- Przyspiesza tempo uwalniania tłuszczu
- Przyspiesza metabolizm
- Zapobiega przekształcaniu się pokarmów w tkankę tłuszczową
- Nie zwiększa apetytu
- Brak negatywnego wpływu na poziom cukru we krwi lub wzrost tkanek
- Może pomóc w naprawie kości i chrząstki, szczególnie w połączeniu z peptydem BPC 157
AOD 9604 posiada wiele innych właściwości regeneracyjnych związanych z hormonem wzrostu. Jest badany pod kątem zastosowania w chorobie zwyrodnieniowej stawów, hipercholesterolemii, naprawie kości i chrząstki. Ma doskonały profil bezpieczeństwa i niedawno uzyskał status Human GRAS w USA.
Otyłość nie jest już problemem zdrowotnym tylko krajów uprzemysłowionych, ale jest obecnie uznawana za obecną na całym świecie. Ma ona globalny wpływ na zdrowie i choroby związane ze znaczną zachorowalnością i śmiertelnością, w szczególności cukrzycę i choroby układu krążenia.
Ludzki hormon wzrostu (hGH) jest nie tylko ważny dla procesów wzrostu w dzieciństwie, ale odgrywa kluczową rolę w metabolizmie lipidów przez całe życie. Powszechnie wiadomo, że hGH bierze udział w regulacji lipolizy i lipogenezy. Dlatego hGH został uznany za dobrego potencjalnego kandydata do leczenia otyłości. Jednak niepożądane skutki uboczne, takie jak indukcja nietolerancji glukozy i insulinooporności, cukrzyca, akromegalia, rak, obrzęk i nadciśnienie sprawiły, że terapeutyczne dawki hGH nie nadają się do długotrwałego leczenia u ludzi.
W latach 2001-2006 przeprowadzono sześć badań klinicznych na ludziach z heksadekapeptydem AOD9604, w których uczestniczyły 893 zdrowe, we wszystkich badaniach z wyjątkiem jednego, klinicznie otyłe osoby dorosłe i które stanowią podstawę niniejszej oceny bezpieczeństwa. Szczegóły poszczególnych badań wymieniono w danych uzupełniających. Pierwsze 3 badania były badaniami z eskalacją dawki badającymi ostre skutki różnych dawek i dwóch dróg podania (i.v. i doustnie) u zdrowych lub otyłych mężczyzn. Po tych badaniach pojedynczych dawek przeprowadzono 7-dniowe badanie wielokrotnych dawek (METAOD004), a także dwa długoterminowe badania kliniczne (METAOD005 i METAOD006), w których badano bezpieczeństwo i tolerancję przewlekłego doustnego leczenia AOD9604. Poziomy IGF-1 w surowicy pozostawały względnie stałe w okresie dawkowania, bez widocznych różnic między grupami leczonymi.
Poziom glukozy w osoczu na czczo i insuliny w surowicy pozostawał niezmieniony przez cały okres leczenia. W sumie leczenie otyłych pacjentów przez 24 tygodnie dziennymi dawkami od 0,25 mg do 1 mg AOD9604 wykazywało dobry profil bezpieczeństwa i tolerancji, który był nie do odróżnienia od placebo. Suplementacja AOD9604 nie pogarsza kontroli glukozy ani nie indukuje insulinooporności. W przeciwieństwie do tego, leczenie AOD9604 wydawało się mieć pozytywny wpływ u osób z upośledzoną tolerancją glukozy. W 12-tygodniowym badaniu pacjenci z upośledzoną tolerancją glukozy suplementowani AOD9604 byli mniej narażeni na rozwój cukrzycy w trakcie badania niż osoby przyjmujące placebo. Hipoteza ta musi jednak zostać potwierdzona w oddzielnym badaniu klinicznym. W przeciwieństwie do tego, w niedawnym badaniu klinicznym wpływu hGH na otyłe kobiety, hGH spowodował wzrost poziomu IGF-1 w ciągu 6-miesięcznego okresu dawkowania i zmniejszył tolerancję glukozy u podgrupy uczestników badania.
